Οι OYD μας έρχονται από την Καλαμάτα, αλλά με όσα κατά καιρούς μας δίνουν, μας θυμίζουν περισσότερο μια κατασταλαγμένη μπάντα του εξωτερικού. Δυνατοί και γεμάτοι επιθετικότητα και ενέργεια, φέρνουν το Indigo, όπου γρήγορα μας ξεκαθαρίζουν τη θέση της μπάντας, και όσα πρεσβεύουν γύρω από το μοντέρνο metal.
Κόντρα στο nu metal ύφος που ακολουθούσαν πιστά κατά το παρελθόν, οι Έλληνες metallers έρχονται τρελαμένοι και πιο γκρουβάτοι, μα πάντα σύγχρονοι.
Με κιθάρες επιθετικές, σκληρές, που τρυπούν αυτιά, δείχνουν πως είναι πραγματικά ιδιαίτεροι, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα.
Ο Fredrik Nordstrom φέρνει στην παραγωγή κάτι από τη σουηδική σκηνή, με τις μελωδίες της μπάντας να σιγοντάρουν μάλιστα, ενώ δε λείπουν και στοιχεία από τους Architects, που ο ίδιος ο μάγος του Γκέτεμπρογκ έχει αναλάβει, καθώς επίσης και από τους Deftones, τους Slipknot και Lamb Of God.
Ευθείς και σαρωτικοί, με πολλά εφέ και τρομερές riffoλογίες δείχνουν στον μέγιστο βαθμό τον επαγγελματισμό τους, με σπουδαίο σύνολο και σπουδαίο ήχο, έχοντας τεράστια ορμή που πηγάζει από τη δύναμη και τον τσαμπουκά τους. Χαρακτηριστικά κομμάτια του δίσκου μάλιστα είναι τα Indigo Flow, Nanohopes και Jungle High.
Η παράνοια τους και η ενέργεια που πηγάζει από μέσα τους, δείχνουν πόσο αυθόρμητοι είναι, με τον επαγγελματισμό τους όμως να τροποποιεί τα πράγματα και να δείχνει πως πέρα από το να είναι σαρωτικοί, καταφέρνουν να σε ιντριγκάρουν κιόλας, έχοντας ένα σοβαρό πρόσωπο, όσο κι αν γυαλίζει το μάτι τους.
Το Indigo ανεβάζει πολύ τον πήχη, και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά και το μυαλό του ακροατή, δίχως προσπάθεια.
**Το review πραγματοποιήθηκε από τον Μανώλη Μ.**
