Οι λιγομίλητοι και εσωστρεφείς 45 Rats προτιμούν να μιλούν με τη μουσική τους. Δεν προτιμούν τους στίχους (εξ’ ου και το instrumental της υπόθεσης) και σίγουρα δεν αρέσκονται στα πολλά λόγια. Η λακωνική συνέντευξη που τους κάναμε λίγο μετά τη φωτογράφισή τους στην Πλάκα, με αφορμή την εμφάνισή τους την Κυριακή 2 Οκτωβρίου στο Defcon Fest 8 αποδεικνύει περίτρανα τα παραπάνω. Ακολουθεί μια συζήτηση με μία μπάντα άκρως underground νοοτροπίας. Μία συζήτηση με λίγες αναλύσεις αλλά πολλή ουσία. Κυρίες και κύριοι, οι 45 Rats!
Πώς πήρατε την απόφαση να κρατήσετε τη μουσική σας ορχηστρική και μάλιστα με τέτοιες rock up-tempo φόρμες που συνήθως περιλαμβάνουν στίχους;
Δεν ήταν μια απόφαση που πάρθηκε εξ’ αρχής. Όταν γράφαμε τα πρώτα μας τραγούδια είχαμε στο μυαλό μας αρκετά το ότι θα μπορούσαν να μπουν και στίχοι σε κάποια από αυτά. Απλά δεν ψάξαμε ποτέ τραγουδιστή και το πράγμα έμεινε έτσι. Μας άρεσε εν τω μεταξύ πολύ η χημεία που είχαμε μεταξύ μας και ίσως λίγο φοβηθήκαμε το πως αυτό θα άλλαζε με την είσοδο κάποιου άλλου στο σχήμα. Σκέψου πως παίζουμε μαζί από το σχολείο οι τρεις μας και είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Μιλάμε για περίπου 15 χρόνια γνωριμίας και μουσικής συνεργασίας. Άσε που η ανεύρεση τραγουδιστή είναι πολύ δύσκολη υπόθεση!
Υπάρχει κάποιο concept στη μουσική των 45 Rats ή είστε απλά μια jam μπάντα;
Το μοναδικό concept που μπορώ να βρω στη μουσική μας είναι το “stay true” της υπόθεσης. Αυτό προσπαθούμε να μεταφέρουμε και η επιλογή μας να την κρατήσουμε instrumental είναι άλλος ένας τρόπος να το κάνουμε αυτό. Πρέπει να είσαι αληθινός σε ότι κι αν κάνεις άλλωστε. Αν νιώσεις εσύ τη μουσική που βγαίνει από μέσα σου, θα είναι πιο εύκολο και για τον άλλον να το κάνει. Μην ξεχνάμε πως ένας λόγος που είμαστε σε όλο αυτό είναι πάνω απ’ όλα για να περάσουμε καλά.
Τι είναι το underground για εσάς;
Δυστυχώς στο underground πλέον πολλά πράγματα γίνονται με βάση τους κανόνες που έχει θέσει η mainstream νοοτροπία και αντίληψη. Εξακολουθούν φυσικά να υπάρχουν φιλικές σχέσεις μεταξύ των μπαντών, όπως υπάρχει και πολύ μεράκι, πράγματα που πιο σπάνια συναντάς στην mainstream κουλτούρα. Δεν είναι η κερδοφορία ο σκοπός στο underground εν τω μεταξύ και αυτό αμέσως το διαφοροποιεί από ό,τι άλλο υπάρχει εκεί έξω. Καλό είναι φυσικά να χρησιμοποιείς τα εργαλεία που σου δίνει η μουσική βιομηχανία, ειδικότερα αν θες να απευθυνθείς σε ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό αλλά υπάρχει και μια επικινδυνότητα σε αυτό να χάσεις τον δρόμο σου μέσα σ τη διαδικασία. Εμείς θα έλεγα πως λίγο έχουμε αμελήσει αυτά τα πιο τεχνικά ζητήματα, μιας που πάντα δίναμε περισσότερη σημασία στη μουσική.
Προτιμάτε το στουντιακό ή το ζωντανό κομμάτι της μουσικής; Πού εκφράζεστε καλύτερα;
Είμαστε μια live μπάντα και προσπαθούμε αυτό να το αποδίδουμε ακόμη κι όταν ηχογραφούμε τους δίσκους μας. Συνήθως ηχογραφούμε ζωντανά με μικρές μόνο στουντιακές παρεμβάσεις. Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο στις συναυλίες είναι μοναδική, τι να λέμε. Εκφράζεσαι μπροστά σε κάποιον άλλον εκείνη τη στιγμή και όλο αυτό έχει περισσότερη ένταση και ενέργεια. Παίζει ρόλο η στιγμή εκεί και το feedback του κόσμου, οι συνθήκες, η διάθεση μπορούν να διαφοροποιήσουν ραγδαία το αποτέλεσμα και την απόδοσή σου. Άσε που λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία το live. Όποτε έχουμε παίξει μια συναυλία, μετά είμαστε πολύ ανεβασμένοι ψυχολογικά κι ακόμη κι αν αυτό συμβεί αμέσως μετά από τη δουλειά και την ένταση της ημέρας, η εμπειρία είναι πάντα θετική και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και ανακουφιστική.
Κάτι που είδατε ζωντανά τελευταία και σας άρεσε;
Πάθαμε πλάκα με τους Budos Band και το βρώμικο funk τους. Φοβερή εμπειρία.Επιρροές από ποιες δεκαετίες αντλείτε;
Από τα 70’s κυρίως θα έλεγα. Ήταν μια εποχή που ανέβηκε πάρα πολύ ο πήχης της ποιότητας. Φαίνεται άλλωστε από το πόση αποδοχή είχε τότε η rock μουσική. Είχε φτάσει σε pop επίπεδα. Βγαίνουν ακόμη ωστόσο καλές μπάντες, ακόμη κι αν έχει διαφοροποιηθεί πολύ ηχητικά από τότε το rock. Έχουν αλλάξει και οι κανόνες της βιομηχανίας πλέον, ενώ υπάρχει και πολύ περισσότερη προσφορά σε καλλιτέχνες, οπότε είναι πιο δύσκολο να ξεχωρίσει κάτι από τον σωρό. Κάπου εδώ να πω πως εμείς είμαστε της άποψης πως η ποιότητα είναι αυτό που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις. Όσο και να διαφημίσεις αυτό που κάνεις, αν η μουσική δεν αξίζει δεν θα πας πολύ μακριά.
Τι πιστεύετε για την άνοδο της ελληνικής σκηνής;
Πλέον υπάρχουν πολλές μπάντες στην Ελλάδα που παίζουν πολύ καλά και είναι κάτι που μας αρέσει πολύ αυτό. Αρκετές από αυτές ασχολούνται πολύ με τον ήχο τους και πλέον ακούς όλο και συχνότερα ιδέες που πραγματικά σε εντυπωσιάζουν. Επίσης διαπιστώνουμε μια άμιλα ανάμεσα στους καλλιτέχνες εδώ όπως και έναν υγιή ανταγωνισμό. Ο ένας τραβάει τον άλλον προς τα εμπρός, ο ένας παραδειγματίζεται από τον άλλον και παίρνει δύναμη από τις επιτυχίες του. Υπάρχει μία αλληλοβοήθεια όπως και μία ασταμάτητη ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στους καλλιτέχνες και αυτό βοηθάει τους πάντες μας να εξελιχθούμε.
Πώς χωράει μια προσπάθεια όπως αυτή μιας rock μπάντας μέσα στην καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου, ειδικότερα από τη στιγμή που αυτή δεν έχει κάποιο οικονομικό αντίκρυσμα; Ποιο είναι το κίνητρο;
Η αγάπη για τη μουσική φυσικά και λίγο ο μαζοχισμός. “Βαράτε με κι ας κλαίω” όπως λέει κι ο λαός! Είναι άλλωστε πολύ μακριά από εμάς η πραγματικότητα στην οποία οι μπάντες βγάζουν τα έξοδά τους. Θέλει πολλή αφοσίωση αυτό και είναι σαν να φτιάχνεις μια επιχείρηση. Έχει και το ρίσκο του δηλαδή.
Τι θα σας έφτανε στο σημείο να σταματήσετε;
Το να μην μας ενδιαφέρει αυτό που συμβαίνει, να μην μας καυλώνει πλέον, να έχει κάνει τον κύκλο του και να μην έχει κάτι άλλο να μας προσφέρει ψυχικά. Δεν έχει καθόλου να κάνει με το οικονομικό κομμάτι.
Η οικονομική κρίση πως σας έχει επηρεάσει, αλήθεια;
Προσπαθούμε να μην μας επηρεάζει. Η ζωή μας δεν ήταν ποτέ στημένη σε αστικά πρότυπα και πάντα είμασταν ταπεινοί στην καθημερινότητά μας, οπότε λίγα πράγματα άλλαξαν. Όσον αφορά στο κομμάτι της μπάντας, είναι λογικό πως όσο περισσότερα χρήματα υπάρχουν, τόσο πιο άνετος είσαι στον εξοπλισμό και τον στουντιακό χρόνο που θα έχεις διαθέσιμο στις παραγωγές σου. Κάπου εδώ να πω πως είναι καλό ο κόσμος να καταλαβαίνει τις οικονομικές δυσκολίες που υπάρχουν μέσα σε μια μπάντα και εφ’ όσον μπορεί, να τις στηρίζει αγοράζοντας merchandise. Έτσι βοηθάει μία μουσική προσπάθεια να συνεχίσει να υπάρχει. Όπως και να έχει μια κρίση όπως αυτή που περνάμε τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο συνήθως σε ωθεί στο να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που μέχρι στιγμής έκανες και αυτό είναι καλό. Σε κάνει να επενδύσεις περισσότερο χρόνο σε κάτι που σου αρέσει και αυτό στο τέλος της ημέρας μπορεί να σε βγάλει και κερδισμένο. Πολλοί πλέον κάνουν στροφή σε κάτι που το έχουν μεράκι. Επαναπροσδιορίστηκε το τι είναι καριέρα νομίζω.
Η επόμενη μέρα για τους 45 Rats τι περιλαμβάνει;
Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνουμε το υλικό για το επερχόμενο album μας. Όταν τα τραγούδια τελειοποιηθούν και τόσο ο οικονομικός όσο και ο χρονικός παράγοντας μας το επιτρέψουν, θα μπούμε στο studio να το ηχογραφήσουμε.
Τι θα ακούσουμε στο Defcon Fest 8 από τους 45 Rats;
Υλικό από τη μέχρι στιγμής πορεία μας αλλά και κάποια νεότερα τραγούδια. Κάποιος που δεν έχει ξανακούσει 45 Rats θα πάρει μια εικόνα του ποιοι είμαστε. Θα σας δούμε όλους εκεί. Κείμενο: Δημήτρης Κότσης Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
