Yoth Iria – “As The Flame Withers” **REVIEW** 

«Το πνεύμα μένει ζωντανό και το σώμα γίνεται διάδοχος της επόμενης ζωής»

Ύστερα από ένα μεγάλο Μπαμ που έκανε το δίδυμο Mutilator/Magus τους έφερε ως Yoth Iria σε ένα δυναμικό Deal με την περίφημη Πολωνικής καταγωγής , Pagan Records για την πρόσφατη Debut ολοκληρωμένης δουλειάς τους με τίτλο “As The Flame Withers” , ένας δίσκος που αποτελεί ως συμμάχους τους τον πολυτάλαντο και συνάμα παραγωγό του δίσκου Γιώργο Εμμανουήλ ως κιθαρίστα , τον καταξιωμένο έλληνα ντράμερ, J.V Maelstrom στα τύμπανα και τον John Πατσουρη στα πλήκτρα. Να επισημάνουμε ότι όλη αυτή η πεντάδα θα συμμετάσχει και στον επερχόμενο δίσκο των Necromantia , ο οποίος θα είναι ένας φόρος τιμής στον αποθανόν συνιδρυτή & συν-συνθέτη του θρυλικού συγκροτήματος , Baron Blood , το τελευταίο δημιούργημα λίγο πριν την επ’ αόριστον λήξη των θρυλικών Hellenic Black Metal βετεράνων.

Θα ξεκινήσω από το εικαστικό κομμάτι ενός πολύ καλού ζωγράφου από την Ινδία , τον Harshanand Singh ο οποίος είχε επιμεληθεί και το εξώφυλλο του προηγούμενου EP ονόματι “Under His Sway”. Καθώς βλέπω και τα εξώφυλλα διαπιστώνω πως είναι η συνέχεια μίας ιστορίας που βασίζεται στον πνευματισμό και συνάμα σε ένα ταξίδι στον κάτω κόσμο. Κάτω από την ηγεσία του , φτάνει κάτω από την φλόγα της κολάσεως. Ένα καταπληκτικό έργο τέχνης , με πολύ ωραία χρώματα , αμιγώς ταιριαστά με την περίσταση αλλά και το ηχόχρωμα που προσαρμόζεται σε αυτό το «χωνευτήρι» ιδεών , το οποίο έπλασε ο Mutilator και μας το παρουσιάζει υπογράφοντας σε μπάσο και βασική σύνθεση των κομματιών.

Ένα τρανταχτό ξεκίνημα που σε κάνει αφενός να θες να κοπανηθείς , αφετέρου σου δίνει την έμφαση του έντονου σύγχρονου ήχου των Rotting Christ. Δεν το λέω για κακό αλλά είναι κάπως μπερδεμένο να ξεκινάει κάτι ως μία ομοιότητα και ως μία ένδειξη νοσταλγίας που στοιχειώνει το μυαλό στα 90’s και θαρρώ να πω ότι το πέτυχε αρκετά καλά , παρόλα αυτά δεν παύει να’ναι ένα μπερδεμένο κομμάτι!

Την ατμόσφαιρα έρχεται να την διατηρήσει το αγαπημένο ομώνυμο κομμάτι , όπου θα έλεγε κανείς ότι είναι και ως «Δόξα & Τιμή» στις παλιές ρίζες/αναμνήσεις του συγκροτήματος. Ξεσπάσματα κιθάρας ανά διαστήματα σε πιο Heavy Metal κλίμακες που διατηρούν το πιασάρικο στυλ του ήχου ενώ συνάμα το Classic αρμόνιο από το “Filosofem” είναι σήμα κατατεθέν στο κομμάτι αυτό.

Ενώ στην πορεία έρχεται το Hermetic Code για να μας προκαλέσει την απόλυτη ηδονή με μία εισαγωγή που θα έλεγα ότι λίγο με προβληματίζει για το που ακριβώς να πάει ο νους μου. Εεε λοιπόν ο νους μου πάει σε κάτι πιο Gothic και συνάμα μοντέρνο άκουσμα! Έχει από την μια τον πιο σύγχρονο ήχο και από την άλλη τον πιο Old School , περίεργος συνδυασμός , ενώ το The Mantis ήρθε για να δώσει μία αρχή πιο επιβλητική , τελετουργική και ατμοσφαιρική με αποτέλεσμα να καταλήξει σε πιο Black N Roll ύφος!

The Red Crown Turns Black εδώ θεωρώ πως έχουμε το «Πολυβόλο» του δίσκου , ένα κομμάτι που’χει αγαπηθεί από τον κόσμο και ένα βίντεο κλίπ απλά εξαιρετικό! Παραγωγή , ριφ , ταχύτητα , ερμηνεία και σύνολο φέρνουν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα που δίκαια δόθηκε στην δημοσιότητα ως προπομπός για τον πρώτο τους δίσκο!

Κρατιέται σταθερή η ατμόσφαιρα του πιο δυναμικού ήχου με την κιθάρα να διατηρείται σε σταθερό επίπεδο ενώ πλήκτρα και παραγωγή δίνουν ένα έναυσμα αρκετά μελωδικό και ταυτόχρονα αρκετά κοντά στο πιο Soft ύφος!

Το Tyrants νομίζω πως αποτελεί εκφράσεις που βασίζονται σε πιο έντονα θυμισμένες πινελιές Rotting Christ , πράγμα που το δικαιολογούμε διότι λίγο πολύ όλοι συνεργάστηκαν μαζί τους στο παρελθόν , επομένως όλοι μαζί ήταν παρέα , ξεκινήσανε το κίνημα του Hellenic Black Metal κ.ο.κ

Ερχόμαστε ίσως σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου , ο λόγος για το Luciferian το οποίο άπαξ και το ακούσετε προσεκτικά θα διαπιστώσετε πολλά γυρίσματα , πολλές εναλλαγές πολλά σκαμπανευάσματα σε μελωδίες , κιθάρες , τύμπανα κ.ο.κ Με ενοχλεί λίγο αυτή η μονοτονία στην αρχή γιατί κρατάει πολύ ώρα , με αποτέλεσμα να καταλήγει κάπως κουραστική , αλλά όποιος ακούσει προσεκτικά θα καταλάβει πως αυτή η «μονοτονία» είναι κάτι παρεξηγήσιμο. Είναι ένα ταξίδι στους χρόνους που ξεκινάει σαν ευθεία και στην συνέχεια υπάρχει ένα «ξέσπασμα» ακουσμάτων από τους πρώτους δίσκους των θρυλικών Rotting Christ. Το πιάνο του Magus , η ατμόσφαιρα του Non Serviam , του Triarchy και πάει λέγοντας είναι σαν να συνδυάζονται όλα τα ακούσματα μαζί και να έρχονται σαν Flashback στα αυτιά και μετά σβήνουν όλα και όλη αυτή η διαδρομή θυμίζει την πινελιά του Γιώργου που είναι επηρεασμένη από το φινάλε του “Waters Of Ain” των Watain και συγκεκριμένα το φινάλε της ακουστικής κιθάρας, ένα άριστο φινάλε που αξίζει να δοθεί στον Γιώργο Αριστείο παραγωγής!

Ένας δίσκος αρκετά τίμιος , μία νοσταλγία στα παλιά , μία εκτίμηση στο Hellenic Black Metal , ένα Album που έχει γίνει Sold Out σε βινύλιο από προχθες και νομίζω πως είναι ένα Album που αφενός σε δυσκολεύει να το ακούσει , αφετέρου αν είσαι γνώστης στην μουσική θεωρώ ότι θα το εκτιμήσεις υπέρ του δέοντος! Ακούστε το Album , αξίζει!

Για το Music Mash,

Φάνης Βιλαέτης